25.-26. februar - Dag 10-11

Hotellet vart vår base i dag. Avslapping var målet, og me klarte det, nesten. Sløv morgon med kaffe, venta med frokosten til Jonas velsigna oss med sitt nærvær. Så ein tur på bui for å handla sjokoladekjeks og drikkevarer. Me fekk følgje på vegen. Eit par karar gjekk med oss heile vegen til butikken, med dei beste hensikter og venleg prat. Først dei sitste 20 metrane kom den eigentlege hensikten fram: dei mangla mat og ville ha pengar. Dei fekk ikkje noko, etter å ha fotfølgt oss i eit par-tre kilometer, men me fekk nok ein ettertanke. Me taklar «redeleg» tigging med våre erfaringar frå Norge, men skikken med å kamuflera seg bak høfligheit og venleg prat likar me ikkje. Det er ikkje noko koseleg å be folk om å dra til h...., og du risikerer heile tida å ta feil mellom velmeinande folk og «bumsters». Jados minner oss heile tida på at «Everybody wants to make a buissness», og «give from your heart», men visdommen manglar nokon parametrar for at me skal kunne manøvrera trygt etter dette. Intuisjonen er eit viktig instrument, og den er ingen veltrent muskel hjå enkelte i selskapet.
Resten av dagen slappa me av ved poolen innanfor hotellet sine trygge murar. Gunvor gikk til hotellet sin massasjesalong og fekk full kroppsmassasje. Hotellet fekk seg romaskin i dag. Ei stor hending som gutta i bakgården tykte var spennande. Dei ror og ror og tykkjer det er stor stas.
I ettermiddag fekk me besøk av Jados igjen. Han skaffar oss ein jamn straum av brød og frukt, så me lid absolutt ingen naud.

Torsdag vart oså sløvedag. Me starta med minibanktur, som tok litt tid. Automaten var »temporarily out of service», og då ventar ein. Etter ein halvtime var automaten oppe og gikk igjen, og uttaket kunne byrja. Så var det frokost. Ein av solstolgutta snakka med oss i formiddag og lurte på kor i Norge me var frå. Det viste seg at guten (på rundt femti) hadde budd mange år på vestlandet, både Bergen, Florø, Dale og Måløy. Spesiellt sjarmerande, tykte me, var at han hadde gått på Fjordane folkehøgskule, og vore eidar i eit år.
Me heldt oss inne i hotellhagen i dag også. Soling, bading og sløving.
På kvelden var me på resturanten «One For The Road» oppe i gata. Dei er billige og nyetablerte, og me fekk etterkvart vita at dei hadde norsk kokk som heiter Ola Jensrud ( Ekte Ola Nordmann fra norge). Innehavaren var ein festleg rastamann som har budd 22 år i Norge. Ein hyggeleg kveld med Gambisk mat og kosleg konversasjon på gebrokkent norsk...
Heime på hotellet var det fullt folkloreshow frå ei gruppe frå fulastammen. Roar gikk amok med kamera og fekk mange actonbilete. No er det Texas holdem (beinhard).