21. februar - Dag 6

Me reiste på fisketur i dag. Me skulle på creek fishing som er fiske i brakkvatnet ytst i «fjorden», dvs Gambiafloden. Ein lang utfart gjennom mangroveskogen fekk mor og far til å minnast naturprogramma frå barndommen. Jonas svarte berre «Sverre M kefornoke». Me reiste i ein svær båt (sikkert 40 fot) som me hadde heilt for oss sjølve.
Utstyret var krok m agn og søkke. Agnet var fiskebitar og reker. Jonas fekk første fisken som var liten og søt. Me fekk ikkje med oss namnet på dei to små sortane me fekk, men dei beit villig vekk. Gunvor fekk den første butterfish, som er ein tung, tett fisk som slost bra. Denne fisken har kraftige tenner og bles seg opp når du tek han av kroken, morsom å få. Vårt hovudmål var å fanga barracuda, og me trudde Gunvor fekk ein etter ei stund på sjyen. Ho trekte opp ein småfisk, og «barracudaen» hadde bite seg seg fast i fangsten. Trass heltemodig innsats med hoven klarte ikkje Gunvor og kapteinen å landa beistet. Etter ei stund fekk Roar den første av denne fisken rett på kroken. Me fekk han ombord, og den vart artsbestemt som silverfish. Ikkje så rart eigentleg for fisken var skinande søvblank og rundt ein alen lang. Seinare høyrde me folka på hotellet kalla han snakefish som også var logisk, sidan han var lang og bukta og vrei seg som ein slange. Seinare hadde både Roar og Gunvor slike rakkarar hengande i fangsten, men me myste dei trass hard kamp. Jonas landa to stykker av desse, og kom til slutt ut som champion på turen med 19 fisk. Fiskeutstyret hadde fortom av stål, og den vart biten over fleire gonger. Afrikanske fisk har skarpe tenner.
Alt i alt fekk me vel rundt 40 fisk på tre-fire timar, og mannskapet var vel nøgde når me sette nasen heimover. Ingen tykte det var rart at kaptein lot fisken ligga i sola i denne tida (det er vel slik dei gjer det her). Vel heime vart me plukka opp av trufaste Musa (må jo ha privatsjåfør, må vita) som tok oss attende til hotellet. Jados var svært opptatt av å få utnytta all fisken, og etter at kokken hadde plukka ut matfisken som me skal få til kvelds, tok han med seg resten. I Gambia kastar ein ikkje hyser ein gang. Me får litt perspektiv på vår livsstil når me ser korleis Gambiarar ser på ein begrensa ressurs som mat. Når me ikkje klarar restan av appelsina vår, nøler ikkje guiden vår med å eta opp resten (men han et ikkje det kvite).
I ettermiddag har me site utanfor kåken vår og slappa av og fordøyd intrykka frå dagen. Me er godt nøgde, og Jonas fekk fisketuren sin.... HAPPY!!!
Snart skal me ut og eta fangsten vår, me gler oss. Håpar at det vert opptur, sidan me jobba så «hardt» for å skaffa han. Luksusdyra vil jo gjerne at dagens innsats skal verta ei kulinarisk oppleving.

20. februar - Dag 5

Varmt i dag! 35 grader og mange plassar å sjå. Me starta i krokodilleparken. Dyra var rolige, me hadde litt respekt for dei stygge kjeftane. Krokodilleparken er ein trdisjonell plass for fruktbarheit, og kvinner kunne komma hit for å få barn. For oss var det ganke eksotisk og me kunne «kosa» med krokodillane utan fare for å bli spist.
Etter det var det ape sightseeing. Do not feed the monkeys betyr; Ta med deg peanøtter, så blir det dobbelt så moro! Jados hadde
stor suksess med apene og oss, og moro var det! Me fekk sjå dei sosiale greenbacks og såg snurten av dei meir sky reds.
Så var det avgarde til dyrehagen. På vegen stoppa me på det lokale dyremarkedet, det dei rettruande må kjøpa geiter til ofring med jamne mellomrom. Der var det også kyr og (selfølgeleg) store mengder hjelpsomme Gambiarar og salsboder. Me slutta dagen med ein tur til «orphan animal reserve». Me skulle få køyra inn, men planen skar seg litt. Me måtte gå inn, og det var rimeleg heitt og støvete. Jados sang og oppmuntra og gjorde sitt beste for at me skulle føla oss vel. På veg ut av reservatet gjekk me spissrot mellom salsboder, og me fekk svært gode tilbod på lokalt handverk. Men på dette tidspunktet var me så trøytte at handel vardet siste me tenkte på. Rett i bilen og heim.
Jados og Musa (sjåfør) er blitt våre skytshelgenar her nede, og me stolar heilt på dei. Av og til tenkjer me sjølve (legebesøk), og slit litt med å forklara det. Men det er Afrika: rett frå sekken utan noko utanomsnakk. Du må vera tydeleg i kva du vil, og gi klar beskjed om kva du IKKJE vil. Uvant for oss, men me skjønnar det etterkvart. Jados er ein utruleg initiativrik mann med stor arbeidsmoral og idear, men samtidig skjønar han ikkje at våre «sinnsvake» løner har sammanheng med høgt kostnadsnivå i norge. Me har meir inntrykk enn me klarar å fordøya, men det er mange dagar igjen, og kanskje me er meir i rute når me er ferdig.

19. februar - Dag 4

I dag skulle vere ein rolig dag ved poolen utan utflukter og storslagen pengebruk. Me fekk endra planane dao Gunvor sine utslett tok av og gav grunn til bekymring. Etter konsultasjon pao legekontoret pao Leikanger og ving sin representant i Gambia, fann me ut at me maatte snakka med ein lege. Me koeyrde til Lamtoro klinikken, og fekk sjao ( upper class ) Afrikansk helsevesen in action. Prisen for konsultasjonen var eit par-tre Gambiske maanadsloenner og byte av malariamedisin kom i tillegg. Det er utan tvil betre aa vere frisk og rik enn fattig og sjuk.
Det ordna seg til slutt, og etterpao slappa me ao i poolen. Naar me blei leie gjekk me pao bui. Me fekk oevd oss pao aa vera hoeflig avvisande mange gonger, og var stolte av oss sjoelve naar me kom heim. Turen gjekk innom fiskemarkedet der me takla ein "skipper" rimelig greit, og innom supermarkedet der ei lokal Sittona skulle "hjelpa" oss naor me ikkje ville/trong.
Pao veg heim vart me praia av ein frivillig ( Morgan Freeman) frao raude kross skulen som takka for bidraget me gav naor me var innom... det var roerande.
Aldri ein dag i afrika utan lering og opplevingar.

18. februar - Dag 3

I dag var det 17. mai i Gambia. Me reiste til Banjul for aa oppleve independence day med Jados, som er offisiell guide. Me fekk sjao eit fantastisk opptog med korps og skular akkurat som heime. I tillegg var det militere og ulike foreiningar. Mykje braok, dansing og trommer. Etter pao gjekk me for aa sjao Arch 22, som er eit landemerke i Banjul. Bygget er 7-8 etasjar hoegt og me kunne gao opp pao toppen og fao eit flott utsyn over byen. Pao veg heim gjekk me pao eit supermarked, og fann alt me trong. Det me har lese om mangel pao varer i Gambia stemmer nok ikkje. Gunvor har faott noken utslett, og Jados har reist pao apoteket med ho, for aa finne eit botemiddel. Jados handlar for oss og fiksar det meste, han har vist adoptert oss. Han har vist oss " Tha Hood" med mange fattige folk og daarlege roenner. Me foeler oss meir mentalt i stand til aa takla "The Bumsters" no, men me gaar nok i baret nokre ganger til. Dei er flinke til aa overtale. I morgon blir nok ein sloevedag.

17. febr. - Dag 2

I dag skulle me slappa av pao strondi og ikkje gjera mykje.
Foerste del gjekk greit, men so forandra det seg litt. I eit forsoek pao aa kjoepa ein hatt fekk me spoersmaal om me kunne hjelpa med aa skaffa ein fotball. Det ville me gjerne, og fekk ein "hjelpar" med paa kjoepet. Han var "bror" deira, og skulle vera guide. me vakkje so interessert, men han blei med likavell. me dro ti da lokale markedet, ein plass me aldri ville reist inn pao. Dette e da mest eksotiske me har sett i vaart liv, og me ville ikkje ha ete noko som kom derifrao. Me handla fotball til gutta til sikkert dobbel pris. Gutta likte dette. Vidare viste gutane oss Red cross skulen. der sang dei Fader Jakob pao norsk for oss. Me fekk handla Kokosnut krem, den betalte me ogso godt for. Me ha booka oss ein lokal guide til Banjul i morgon. I morgo er det 17.mai i Gambia, me skal sjao pao parade i Banjul

16 februar - Dag 1

No e me endeleg kommen fram te Gambia.

Da va om muleg eit stoerre kulturelt problem enn me trudde....

Ha lese pao forehand at da va mange gutta so ville vera til hjelp...mot betaling, men va kje klar for at me fekk moeta da allereie pao flyplassen. Me har hatt ei bratt leringskurva... men Roar ha faott seg ein venn ved namn Bob. Hotellet e fint, bra restaurant og leilighet. Me bur eit sputt vekke frao strondi, og ha havutsikt!!!! I morgo ska me pao infosamling og fao veta ke me ska gjera her og ikkje...